Παλινδρόμηση – Διαφραγματοκήλη: Λαπαροσκοπική θεραπεία

Διαφραγματοκήλη ονομάζεται η κατάσταση, κατά την οποία υπάρχει μετακίνηση του στομάχου, από την κοιλιά προς το θώρακα (λόγω της χαλάρωσης ενός ανοίγματος που υπάρχει στο διάφραγμα – το οποίο χωρίζει τον θώρακα από την κοιλιά). Το γεγονός αυτό  προκαλεί παλινδρόμηση (δηλαδή μετακίνηση του όξινου περιεχόμενου του στομάχου, στον οισοφάγο). Ο μοναδικός τρόπος αποκατάστασης και οριστικής θεραπείας αυτής της κατάστασης (παλινδρόμηση – διαφραγματοκήλη) είναι η χειρουργική επέμβαση (που πραγματοποιείται λαπαροσκοπικά).

Οι όζοι του θυρεοειδή αδένα αποτελούν ένα συνηθισμένο εύρημα σε μεγάλο ποσοστό του πλυθησμού παγκοσμίως. Οι περισσότεροι όζοι είναι καλοήθεις και δεν προκαλούν συμπτώματα, ωστόσο υπάρχει ένα μικρό ποσοστό που μπορεί να είναι κακοήθεις. Η αιτιολογία τους συνήθως είναι άγνωστη. Είναι συχνότεροι στις γυναίκες. Σε κάθε περίπτωση ανεύρεσης όζων, θα πρέπει να γίνεται εξέταση και αξιολόγηση από τον γιατρό.

Στις μέρες μας, με την ανάπτυξη σύγχρονων μεθόδων, είναι δυνατή η διάγνωση και διάκριση των καλοήθων από τις κακοήθεις καταστάσεις, πιο εύκολα και με λιγότερο αιματηρές μεθόδους. Εκτός από την επίσκεψη στο γιατρό, λόγω ενός “συμπτώματος” από τους μαστούς, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και η πρόληψη. Η πρώιμη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, είναι σημαντική, για καλύτερα θεραπευτικά αποτελέσματα.

Οι ευρυαγγείες είναι διατεταμένα αγγεία (πολύ μικρά αγγεία / φλέβες) του δέρματος. Βρίσκονται κάτω από την επιδερμίδα, είναι ορατές με γυμνό μάτι και το χρώμα τους είναι κόκκινο, μπλε ή ιώδες. Η σκληροθεραπεία, αποτελεί μια πολύ καλή και αποτελεσματική μέθοδο αντιμετώπισης των ευρυαγγειών. Στην μέθοδο αυτή, γίνεται έγχυση μιας ουσίας, εντός της φλέβας, με σκοπό να καταστρέψει το εσωτερικό της τοίχωμα, να προκαλέσει ίνωση και τελικά να την συρρικνώσει. Τα φάρμακα / ουσίες που χρησιμοποιούνται για την έγχυση, στις μέρες μας, παρουσιάζουν μεγάλη ασφάλεια και αποτελεσματικότητα.

Το διαβητικό έλκος εμφανίζεται σε άτομα που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη. Η αντιμετώπιση του διαβητικού έλκους, περιλαμβάνει αντιμετώπιση της πίθανης λοίμωξης, χειρουργικό καθαρισμό του έλκους (αν χρειάζεται) και χρήση ειδικών επιθεμάτων. Επίσης, περιλαμβάνει μια σειρά από οδηγίες, σχετικά με την περιποίηση της περιοχής, την χρήση υποδημάτων, την αποφυγή μικροτραυματισμών.